Friday, March 11, 2011

Jacques Brel - Orly



      Օրլի

     նրանք երկու հազարից ավել են
     և ես տեսնում եմ միայն երկուսի
     անձրևից միացած
     իրար նման
     նրանք երկու հազարից ավել են
     և ես տեսնում եմ միայն երկուսին
     և ես գիտեմ, որ նրանք խոսում են
     նա պետք է նրան ասի` սիրում եմ
     աղջիկն էլ նրան պետք է ասի, որ սիրում է
     կարծում եմ նրանք միմյանց
     ոչինչ չեն խոստացել
     երկուսն էլ շատ նուրբ են
     անազնիվ լինելու համար:

     նրանք երկու հազարից ավել են
     և ես տեսնում եմ միայն երկուսին
     և հանկարծ նա լացում է
     լացում դառնորեն
     բոլորը, ովքեր նրանց շրջապատել են
     ճարպից քրտնած են
     և մի կաթիլ հույսով
     որ հետևում են նրանց
     բայց այս հրաշալի երկուսը
     պոկված հիասթափությունից
     լքված շան պես
     թույլ են տալիս իրենց նրանց դատելու

     կյանքը նվեր չի մատուցում
     և Աստծո անունը տխուր է
     Orly կիրակին
     Ժիլբեր Բեկոյի հետ կամ` առանց նրա

     հիմա նրանք լացում են
     ես ուզում եմ երկուսին ասել
     ավելի շուտ նա էր
     երբ ես ասում էի “նա”
     չնայած բոլոր կանգնածներին
     նրանք այլևս ոչինչ չէին լսում
     բացի իրենց լացից
     և հետո
     հետո անվերջորեն
     ինչպես երկու մարմիները որ աղոթում են
     անսահման դանդաղ
     այս երկու մարմինները բաժանվում են
     և կիսվելով
     այս երկու մարմինները պոկվում են
     ձեզ հավատացնում եմ որ նրանք ճչում են
     և հետո նրանք միաձուլվում են
     դառնում են մեկ կրակ
     հետո նորից են պոռթկում
     նայում միմյանց աչքերին
     և հետ ընթանալով
     ինչպես ծովն է նահանջում
     նա պահանջում է հրաժեշտը
     թքում մի քանի բառ
     ձեռքը թափ տալով
     հանկարծակի փախչում
     փախչում առանց հետ շրջվելու
     և հետո նա անհետանում էր
     հանրությանը փայը դառնալով

     կյանքը նվեր չէ
     գրողը տանի,
     Աստծո անունը տխուր է
     Օրլի կիրակին
     Ժիլբեր Բեկոյի հետ թե առանց նրա

     և հետո նա անհետանում էր
     կուլ գնում աստիճաններին
     և նա, նա մնում է այնտեղ
     սիրտը խաչած, բերանը բաց
     առանց ճիչի, առանց բառի
     նա գիտեր իր մահը
     հենց նոր խաչվեց հետը
     ահա, նա վերադառնում է
     և նորից շրջվում է
     նրա ձեռքերը վար են մինչև գետնին
     այդպես է. նա հազար տարեկան է
     դուռը կողպված է
     ահա առանց լույսի
     նա պտտվում է տեղում
     և նա արդեն գիտի
     որ պիտի պտտվի միշտ
     նա կորցրեց տղամարդկանց
     բայց հետո նա կորցրեց սեր
     սերը դա նրան ասաց
     ահա անօգուտ
     նա կապրի ծրագրով
     և միայն կսպասի
     ահա թուլությունը կգա
     նախքան վաճառքի լինելը

    ես այնտեղ եմ ես այն եմ
    ոչինչ չեմ համարձակվում անել նրա համար
    որ ամբոխը կրծոտում է
    ինչպես ցանկացած մի միրգ:

   
    թարգմանեց՝
    Ռուզան Պետրոսյանը


 


Comments
0 Comments

No comments:

Post a Comment