Tuesday, April 5, 2011

մազոխաՉպոեզիա

  ***

ես տանջում եմ ինձ,
որ դու էլ տանջվես ինձ պես,
ու քո տանջվելուց ես ավելի տանջվեմ:
ես սպանում եմ ինձ իմ ներսում
ու խեղդում խեղդոցիս մեջ,
որ դու էլ խեղդվես իմ ներսում, 
իմ մեջ
ու լինես միայն իմն ու քոնը..

***
ես կսպանեմ ինձ այնքան ժամանակ
մինչև որ մարմնիս ցավից
կճչա երկինքը,
ես կլռեմ իմ ցավի դիմաց ու լուռ կխմեմ ցավիս կենացը,
և այդժամ ցավոտ արբումից 
հաճույքը կծակի մամինս, 
ու ես կկերակրեմ ինձ մի կտոր այդ հաճույքից
ու կթավալվեմ անկողնում մինչև մոտ գիշերվա ցավը..

***
մի օր
մի շնչով
կյանքը խմեց քեզ
իմ բաժակից,
ծխեց քեզ
իմ բերանից,
ծխեց, խմեց,
բայց չհարբեց, չհազաց
ու չթքեց..
մի օր
նույն շնչով գինի
ես խմեցի
քո բաժակից
ու հարբեցի
ու հարբեցի
ու հարբեցի
..ու թքեցի ..

***
կորցրեցի կարմիրը
ու ատեցի այն,
ատեցի կորուստի համար.
կորուստները պիտի ատեն,
կորուստները պիտի սիրեն:

ատում եմ կարմիրը, 
սիրում եմ կարմիրը,
որովհետև այն իմն է,
որովհետև..
այն վերադառնալու է

***
ես կկտրեմ մի մեծ կտոր իմ տանջանքի տորթից
ու կխցկեմ այն կյանքի բերանը,
ես կքամեմ մի բաժակ իմ ցավի հյութից
ու կտարածեմ այն կյանքի դեմքին 
ես կներկեմ իմ արյունով  իմ ցավը
 ու կնկարեմ դրանից մի սմայլիկ
ու կյանքը այդ օրը կուշտ կժպտա ինձ 
ու կըմբոշխնի ցավիս հաճույքը...

*** 
խավարի հատիկները կմանրացնեմ
ու փոշին կքաշեմ քիթս
ու կայֆ կանեմ խավարի մեջ,
որտեղ սերը կլինի խավարի տերը,
իսկ ցավը իմ տիրուհին:

ես խավարի հատիկները
կտարածեմ երկինք
ու դրանցից կսարքեմ աստղեր,
որտեղ դու կլինես երկնքի տերը,
իսկ երգը իմ սիրուհին:

***
խխունջը երգեց.
“ տվեք ինձ իմ խեցին և ես կփակվեմ իմ մեջ
ու մի օր էլ մարդը կգտնի ինձ,
դանակով կքերի ինձ իմ խեցուց,
կհանի հյութս ու ինձ կվաճառի մեկ ուրիշ մարդու:
ու մարդը մի շնչով կուլ կտա ինձ իր ներսը
ու կխմի գինի կամ գարեջուր,
և ես այլևս բանի պետք չեմ լինի,
ես կլինեմ անցյալում..
հետո մարդը կվառի իր ծխախոտը,
ու մոխիրը թափ կտա խեցուս մեջ:
 ես կլինեմ մոխիր, իսկ խեցիս` մոխրաման…

***

...Որ անձրևի կաթիլները գլուխս խուտուտ տան, իսկ ես թրջված նրանց խուտուտը երեսիս զգամ:  
...Որ մազերիցս անձրևի հոտն առնեմ, մաշկիս նրա հետքը զգամ:
...Որ կոշիկներս հանեմ, ոտքերս լվամ անձրևաջրով, ոտաբոբիկ քայլեմ ու ոտքով համբուրեմ գետինը թաց: 
..Որ շորերս հանեմ, որ անձրևը քայլի մարմնիս վրայով  ու կաթիլները շոյեն մազերս, մաշկս, 
...Իսկ ես մրսեմ, սառեմ, թրջվեմ : ցրտից զգամ դողի հաճույքը:  մերկ վազեմ փողոցով ու դողամ ցրտից, իմ գոռոցից տաքանամ ու մրսեմ, սառած թրջված, թաց ու թացացած ինձ տուն գցեմ, 
Ինձ  հոտոտեմ ու հոտոտեմ, վրայիցս անձրևի հոտն առնեմ, 
Ինձ փաթաթվեմ, ինձ փաթաթվեմ ու չտաքանամ,
մրսեմ, սառեմ ու սատկեմ...

2 comments:

  1. Մազոխիստ ջաաան :))) ես էլ էդ նույնից կանեմ, երբ օրերը մի քիչ տաքանան:

    ReplyDelete
  2. Hetaqrqir er, shat havaneci gracnerd. Iskakan mazoxist es :D:)))

    ReplyDelete