Jean GABIN. Je sais

Jean CABIN

երբ երեխա էի, 
բարձրահասակ էի ինչպես 3 խնձոր,  բարձրաձայն էի խոսում
տղամարդ երևալու համար
 ասում էի` ես գիտեմ, գիտեմ, գիտեմ..

դա սկիզբն էր, գարուն էր
 բայց երբ դարձա 18 տարեկան, 
էլի ասացի. այո, գիտեմ, այդպես է, այս անգամ ես գիտեմ..

և հիմա օրերը, երբ հետ եմ շրջվում, նայում եմ գետնին որտեղ երբևէ 100 քայլ եմ արել ,և ես միշտ չգիտեմ, թե ինչպես է այն շրջվում:

Շուրջ 25 տարի ես գիտեի ամեն ինչ` սեր, վարդեր, կյանք գործողություններ, 
այո ձգում էր սերը,
ես այն արել եմ ամեն քայլին:
և բարեբախտաբար, ընկերների նման ես չեմ կերել իմ ամբողջ հացը:
Իմ կյանքի կեսից ես նորից հասկացա,
ինչը ես հասկացա դա կազմում էր երեք, չորս բառ:

"  մի օրը երբ մեկը ձեզ սիրում է, շատ լավ է, ես չեմ կարող ավելին ասել` շատ լավ  է"  

Դեռ այն, ինչ ինձ զարմացնում է կյանքում,
ես `ինքս ով եմ իմ կյանքի աշնանը,
մոռանում ենք տխրության երեկոները,
բայց ոչ երբեք քնքշության առավոտը:

Ամբողջ իմ երիտասարդությանը ժամանակ
ես ուզեցի ասել` ԵՍ ԳԻՏԵՄ, 
միայն ավելին էի փնտրում, 
բայց քիչ իմանում: 

Ժամացույցի ձայնի հնչելուն կա 60 զարկ, 
ես դեռ իմ պատուհանի մոտ եմ , 
նայում եմ և հարցնո՞ւմ ինքս ինձ. 
"  հիմա ԵՍ ԳԻՏԵՄ, ԵՍ ԳԻՏԵՄ, ՈՐ ԵՐԲԵՔ ՉԳԻՏԵՆ"

Կյանքը, սերը, փողը, 
ընկերները և վարդերը
չգիտեն երբեք 
ինչ որ բաների աղմուկը
և ոչ էլ գույնը..
սա է ամենը, ինչ ես գիտեմ
բայց դա ես գիտեմ..
 
 
թարգմանեց ՝ Ռուզան Պետրոսյանը