poems by Leonard Cohen (2)

սկիզբն այստեղ` http://ruzanpet.blogspot.com/2012/06/poems-leonard-cohens.html

***

թե ինչ եմ անում այստեղ

ես չգիտեմ` ստել է արդյոք աշխարհը

ես ստել եմ

ես չգիտեմ` դավել է արդյոք աշխարհը սիրո դեմ

ես դավել եմ սիրո դեմ

կտտանքի մթնոլորտը մխիթարություն չէ

ես տանջել եմ

նույնիսկ առանց սնկանման ամպի

տակավին ատել եմ

լսեք

ես նույն բաները կանեի

եթե նույնիսկ մահ չլիներ

ինձ չեք պահի ինչպես հարբեցողին

փաստերի սառը ծորակի տակ

ես մերժում եմ տիեզերական այլուրեքությունը

ինչպես դատարկ հեռախոսախուց որի կողքով անցնում են ու մտապահում

ինչպես հայելիները կինոթատրոնի նախասրահում որոնք միայն ելք են ցույց տալիս 

ինչպես սեռամոլագար որ կապում է հազարավոր մարդկանց

մի տարօրինակ եղբայրության մեջ

ես սպասում եմ

յուրաքանչյուրիդ խոստովանանքին:

***

պարիր ինձ մինչև սիրո վերջը

(dance me to the end of love)

պարիր ինձ գեղեցկությունդ ջութակի հետ այս վառման

պարիր ինձ տագնապները մեր որ անհոգ ու կուռ դառնամ

լինեմ ձիթենու ճյուղը քո, դու` աղավնին, հավերժը

պարիր ինձ մինչև սիրո վերջը

պարիր ինձ մինչև սիրո վերջը

թող տեսնեմ գեղեցկությունդ երբ չլինի ոչ մի վկա

զգամ ես շարժումները քո, բաբելոնը թող հետ գա

ցույց տուր այն ինչի սահմանը միայն իմ հոգու մեջ է

պարիր ինձ մինչև սիրո վերջը

պարիր ինձ մինչև սիրո վերջը

պարիր ինձ հարսանիքը մեր, պարիր ինձ ամեն վայրկյան

պարիր ինձ քնքշորեն ու մեղմ, պարիր ինձ երկար մի կյանք

գիտենք սիրո ելևէջները մենք, գիտենք ամեն մի էջը

պարիր ինձ մինչև սիրո վերջը

պարիր ինձ մինչև սիրո վերջը

պարիր ինձ երեխաների համար, ովքեր խնդրում են, որ ծնվեն

մեր համբույրներից վարագույրը մաշվեց ծվեն ծվեն

թել առ թել պատռվեց վրանը-այնքան զորեղ է տենչը

պարիր ինձ մինչև սիրո վերջը

պարիր ինձ մինչև սիրո վերջը

պարիր ինձ գեղեցկությունդ ջութակի հետ այս վառման

պարիր ինձ տանգնապները մեր որ անհոգ ու կուռ դառնամ

հպվիր ինձ մերկ ձեռքով կամ ձեռնոցով մինչև հավերժը

պարիր ինձ մինչև սիրո վերջը

պարիր ինձ մինչև սիրո վերջը

***

նամակները

(the letters)

երբեք դու չես սիրել

ինձնից ստանալ նամակ

հիմա հանկարծ գտար

իմաստ ու ժամանակ

ինչ չես հասցրել այրել`

կարդում ես դու դարձյալ,

սեղմում ես շուրթերիդ

էջերն հոգածության;

ջրհեղեղ է լինելու,

ասացի, ուրիշ ոչինչ

մտածում էի կգաս

թողեցի հասցես-որ ինչ?

երկար էր պատմությունդ,

ու տարիներ անցան

մինչև անցար սահմանը

ինքնապաշտպանության

անդ վիրավոր կերպեր

կորուստ ու խենթություն

աստ` բարություն մի պարզ,

կորով ու մենություն

մտնում ես իմ սենյակը

մոտենում ճերմակ թղթին,

գրում ես քո նամակը

արդեն հաջորդին

***

պարտադիր չէ..

որ ինձ սիրես
լոկ այն պատճառով
որ դու այն բոլոր կանայք ես
ում ես ցանկացել եմ
ես ծնվել եմ քեզ հետևելու համար
ամեն գիշեր
մինչ ես տակավին
բազմաթիվ տղամարդիկ եմ ովքեր սիրում են քեզ

հանդիպում եմ քեզ սեղանի շուրջ
գրկում եմ քո բռունցքը
հանդիսավոր տաքսու մեջ
արթնանում եմ մենակ
ձեռքս քո բացակայության վրա
կարգուկանոն հյուրանոցում

բոլոր երգերը քեզ համար եմ գրել
վառել եմ կարմիր ու սև մոմեր`
տղամարդու և կնոջ տեսքով
ճանդանու երկու բուրգերի
ծխի հետ եմ ամուսնացել
աղոթել եմ քեզ համար
աղոթել եմ, որ կսիրես ինձ
և աղոթել եմ, որ ինձ չես սիրի
***

գրում եմ..

 որովհետև ուզում եմ ստեղծել
քեզ պես գեղեցիկ մի բան

երբ քեզ հետ եմ
ուզում եմ այն հերոսը լինել
որ ուզում էի լինել
յոթ տարեկանում
կատարյալ տղամարդ
ով սպանում է

***

everybody knows

ամեն ոք գիտի` ամեն ինչ գծված է
ամեն ոք գալարվում է` մատերը խաչած,
ամեն ոք գիտի` պատերազմը պրծած է
ու լավ տղաները գլորվում են ցած
պայմանավորված էր խաղը ի վերուստ
աղքատն աղքատ մնաց, հարուստը` հարուստ
կարգն է անողոք
գիտի ամեն ոք

լավ գիտենք, որ նավը սուզվում է ամեն օր
և որ նավապետը ստեց կլոր տարին.
միշտ այն զգացումն է, կարծես մենք հենց նոր
ծնող ենք կորցրել կամ շուն հավատարիմ;
ամեն ոք ունի իր ծակ գրպանն ու դարդը
և ուզում է իր շոկոլադն ու վարդը
ու մի կյանք անհոգ
գիտի ամեն ոք

ամեն ոք գիտի որ դու լիովին իմն ես
որ դու ապացուցում ես` ինչ ասել է սեր
ամեն ոք գիտի որ ինձ հավատարիմ ես
էհ չհաշված մեկ կամ երկու գիշեր
այնքան շատ են քո հանդիպման օրերը
որ մեկ-մեկ պիտի հանես քո շորերը
թե ինչու ''պիտի''`
ամեն ոք գիտի:

ամեն ոք գիտի ''հիմա կամ երբեք''-ը
ու ''կամ ես, կամ դու'' օրենք անփոփոխ
ամեն ոք գիտի` շահում ես երեքը
երբ գրած ունես մեկ կամ երկու տող
ամեն ոք գիտի թե ով է համբավը
երբ ծերուկ սև Ջոն հավաքում է բամբակը-
երիզ, փողկապ ու ծոպք
գիտի ամեն ոք

ամեն ոք գիտի` մոտենում է հանրախտը
մոտենում է, այն էլ շռնդալից
և որ մորեմերկ կինն ու տղամարդը
փայլուն բրածոներ են վաղ անցյալից
մեռած է տեսարանը բայց վաղը կամ մյուս օրը
կունենանք մենք մեր անկողնաչափը, որը
ցույց տա պիտի
ինչ ամեն ոք գիտի

ամեն ոք գիտի քո քաշածը ինչ էր
ու ինչ փորձության միջով անցար դու
գողգոթայի արնոտ խաչից այն մինչև
խաղաղօվկիանոսյան ափը մալիբու
ցրիվ է գալիս աշխարհը խրթին
վերջին անգամ նայիր սրբազան սրտին
շուտով այն կպայթի
ամեն ոք գիտի

ամեն ոք գիտի, գիտի ամեն ոք
կարգն է անողոք
գիտի ամեն ոք:

թարգմանեց՝ Սամվել Մկրտչյանը

շարունակությունն այստեղ` http://ruzanpet.blogspot.com/2012/07/poems-by-leonard-cohen-n3.html